Soms Soms Monsters Review

Een inventieve verkenning van wanhoop in videogamesvorm.

Op een gegeven moment zullen we waarschijnlijk allemaal op de bodem raken, of het nu gaat om een uiteenvallen, echtscheiding, dood, armoede of lichamelijk letsel. Of we dat punt in ons leven hebben bereikt of niet, we weten allemaal dat het eraan komt. Eventueel. De dreiging van tragedie hangt over ons leven als een merkwaardig ding, een verre idee waarmee we spelen als we ons bijzonder masochistisch voelen. Soms gaat Monsters over die momenten en de dingen die mensen kunnen of zullen doen wanneer ze in een hoek worden teruggedraaid en achtergelaten om te wentelen in hun wanhoop.

Een van mijn favoriete regels uit het afgelopen decennium van de film is in Batman begint. Mobster Carmine Falcone praat met rijke playboy Bruce Wayne en Falcone zegt: “Je hebt nooit wanhopig geproefd.”Wayne, zelfs nadat hij zijn moeder en vader had zien neerschieten, heeft nog steeds niet gezien hoeveel erger zijn leven zou kunnen zijn. Hij kan nog steeds meer verliezen. Pas toen ik altijd soms monsters speelde en merkte dat ik een hond aan een ondergrondse hondengevechtring verkocht, realiseerde ik me dat ik dat punt voor het eerst in een spel zou raken.

In altijd soms monsters speel je meestal als een worstelende schrijver. De game wordt geopend met een inleiding tot een nieuwe uitgever, die graag op je succes roostert en een gok in je toekomst neemt. Een jaar later en je bent zes maanden achterop op het boek, laat voor een huurrekening van $ 500, op het punt van uitzetting en je bent de liefde van je leven kwijtgeraakt. Voor degenen die nog niet wanhopig zijn geproefd, zo voelt het. Omdat ik zelf in een bijna identieke situatie ben geweest, kan ik zeggen dat het geen leuke plek is. Evenzo is deze game een worsteling. Het is stressvol. Vervelend. Moeizaam. Frustrerend. En helemaal de moeite waard.

De game zelf is bijna pijnlijk eenvoudig. Je hebt slechts zes verschillende ingangen en vijf daarvan worden gebruikt voor beweging. Je dwaalt door de stad op zoek naar vreemde banen, werkt gedachteloos een assemblagelijn of probeert gewoon genoeg voedsel op te schakelen om je morgen te zien. Zowat alles wat niet in de brede ‘verhalende’ doos past, wordt behandeld met een Curt Mini-Game die helpt de beperkte te houden Controle s van mode worden.

Je hebt elke dag een beperkte hoeveelheid tijd om zoveel geld te verdienen en alle relaties te onderhouden die je kunt beheren. De klok tikt echter. Niet op tijd huur betalen betekent dakloosheid, en je voormalige minnaar heeft je in 30 dagen uitgenodigd voor haar bruiloft. Of je je tijd verspilt of alles in een laatste poging om het huwelijk te sluiten, je keuze is, is je keuze om te maken, maar hoe dan ook, je gaat verder of je nu wilt of niet.

Voorbij die basis, maak je talloze keuzes – sommige die ertoe doen en sommige die dat niet doen. Als er iets is, zijn het deze kleine beslissingen die het thematische vlees vormen. Games kunnen vaak voeden in een opgeblazen gevoel van zelfbelang. We redden aarde, herenigen naties en veroveren langdode beschavingen. Maar dat is niet echt. Niets ervan is. Onze echte keuzes in ons echte leven zijn veel kleiner en meer Persona l. Kiezen om de deur open te houden voor één persoon kan net genoeg vriendelijkheid zijn om hun dag te redden. Omgekeerd kan een vervelende look of een snide -commentaar op de verkeerde persoon ze in een wervelwind van depressie sturen.

In zijn sentimentele presentatie komen altijd soms veel monsters veel dichter bij kritisch onbeduidende en toch massaal invloedrijke keuzes dan het soort van grootse wereldbesparende voeder. Een pad waarvan ik dacht dat onbeduidend eindigde met de moord op een kind aan de hand van zijn drugshandel-oom. Ik had geen idee, noch enige hint dat ik iets verkeerd had gedaan. Tot dat moment verwachtte ik in feite dat het kind me zou bedekken.

We maken allemaal SNAP -oordelen over de mensen om ons heen, en ze doen hetzelfde. Nogmaals, soms snijdt Monsters altijd heel dicht bij huis door je aan te moedigen anderen te beoordelen en ze je te laten beoordelen. Je kunt spelen als bijna elke race, geslacht of seksuele geaardheid – die je allemaal kiest via een reeks blijkbaar betekenisloze beslissingen. Ik koos ervoor om een zachte, goedhartige homo zwarte man te zijn, en dat was aanzienlijk.

Ik werd een paar keer “Fagot” genoemd, en “Deadbeat” enkele anderen. Meestal waren het racisme en de homofobie echter zo subtiel dat ik niet helemaal zeker kon zijn of iemand een bedreiging was. Terwijl ik meer tijd in het lichaam van deze man doorbracht, werd ik niet alleen op mijn hoede, maar ook vijandiger tegen de mensen om me heen. Ik ben gekanteld in paranoia, en vreesde constant dat de rechte blanke man over de toonbank het woord “aap” niet toevallig gebruikte. Het duurde niet lang voordat ik me openlijk vijandig voelde voor zowat iedereen. Als ze me zo gaan behandelen, dacht ik, dan zal ik graag de gunst teruggeven. Liegen en stelen om een plek voor mij te beveiligen en de mijne werd de norm, maar alleen omdat ik geen opties meer had en constant in de rand van een gebroken samenleving werd geduwd.

Prijs en beschikbaarheid

• Stoom: £6.99
• Bescheiden winkel: £5.99

Soms weerspiegelt monsters zoveel van mijn eigen real-world ervaring dat het moeilijk is om er afstand van te halen. Op een gegeven moment, terwijl freelancen voor een nieuwsuitlaat in het spel, gaf een PR -manager me een zak contant geld, en ik nam het. Ik ben nog nooit zo dicht bij het overtreden van journalistieke ethiek in het echte leven, maar ik ben verdomd in de buurt. Vooral toen ik net was begonnen en regelmatig uitzettingsdreigingen van mijn huisbaas zag.

Wanneer ik tegen een muur werd achtervolgd en met uithongering geconfronteerd werd, heb ik bijna al mijn moraal verlaten. Ik heb keer op keer gezegd dat als ik iemand in nood zag, ongeacht wat ik doormaakte, ik hen zou helpen. Maar ik weet dat dat een leugen is, en meer dan eens, als het echt telde, heb ik iemand anders in de steek gelaten. Die ervaring is echter niet uniek voor mij. Uiteindelijk zal iedereen de smaak van wanhopig kennen.

Soms is Monsters altijd niet het eerste spel dat slim wordt van moraliteit. Het is niet de eerste game die een paar grijze gebieden heeft gehad. Het gaat ook over een van die. Het gaat om perspectief. Het gaat over empathie. Het gaat erom wie we zijn en waarom we doen wat we doen. Dat verhaal is er een van tegenspraak en hypocrisie, want daar gaan echte mensen over.

9/10