NOITA REVIEW – Een genadeloze en volkomen chaotische tovenaarsverrukking

Een rots-hard procedurele tondeldoos boordevol verbeelding en chaos.

Noita maakte geen goede eerste indruk. Ik wist niet waar ik heen moest, wat ik moest doen en binnen vijf minuten was ik dood. Misschien was het twee minuten, ik weet het niet. Ik heb de tel kwijtgeraakt. Ik ben zo vaak gestorven.

NOITA REVIEW

• Ontwikkelaar: Nolla -spellen
• Uitgever: Nolla -spellen
• Platform: Gespeeld op pc
• Beschikbaarheid: Versie 1.0 uitgebracht op 15 oktober Stoom. Beschikbaar voor £12.39 op Nederig, Gog En Jeuk, te. Andere platforms een mogelijkheid (ik controleer dit uit).

Ik wilde begeleiding. Ik wilde de Pixely Wizard -game die ik in trailers had gezien, om rond te rennen en alles op te blazen met spreuken. Ik wilde niet in een donkere grot rondlopen, bang voor alles. Ik wilde niet opgegeten, geschoten, opgeblazen, gesmolten, gedood. Het was ondoordringbaar, onvriendelijk, oneerlijk en ik wilde opgeven.

Maar dat deed ik niet. Ik keek opnieuw naar wat ik had. Ik wilde Nita openen en geleidelijk, het deed het. Het ging een beetje zo.

Deed dat goed die draai! Vond een mooie nieuwe toverstok, vond een nieuwe spreuk. Voelde me goed over mijn kansen totdat een polymorfoppervlak me veranderde in een bizarre trooper die gloeiende blobs schoot. Dacht dat het misschien gezondheid is totdat ik het ging ophalen. Het was een mijn. Dood. Tijd: vier minuten.

Nieuw spel. Zeer bevredigende brandende dingen. De lantaarns schieten op hout of kolen of olie, en kijken naar het vuur brullen en verspreiden: prachtig. Vond een zeer mooie nieuwe toverstok. Pakte het op en de hele kamer explodeerde in een wolk van gif. ik smolt. Tijd: drie minuten.

Nieuw spel. Mist buiten de grot deze keer. Zoals de verwachting van een nieuw gegenereerd niveau. Genieten van plezier in het opblazen. Blies een gat in een enorm reservoir van water en zag het in de grot in de grot cascade, explosies die in de duisternis klinken. Wordt nooit oud. Vond een vriesstaf. Schoot vervolgens een vijand in de buurt van een bom. Tijd: drie minuten.

Nieuw spel. Sluit schraap in de heilige berg. Bijna doodgegaan. Maar werkte uit hoe je een toverstok kunt bewerken! Wist niet dat ze zo werkten. Koos een spider-poten voordeel! Laat nu benen uit me komen die vecht voor mij. Ook een nieuw gebied gevonden, maar wow het is moeilijk. Nieuwe vijanden. Tijd: 22 minuten. Een goede.

Nieuw spel. Dood. Niet de moeite waard om over te praten. Tijd: negen minuten.

Nieuw spel. Vond een zoete vuurbalstaf en bezocht de heilige berg twee keer! Kreeg vuur immuniteit perk! Vond meer nieuwe gebieden en vijanden. Ouch Auch. Tijd: 20 minuten.

Nieuw spel. Bezocht deze keer vier gebieden! Ik heb een extra levenspel! Ik heb vampirisme zodat ik kan genezen door plassen bloed te drinken! Kreeg een zoet spinnende cirkelvormige zaagblade toverstok! Verdomme, dood. Tijd: 11 minuten.

Ik spaar je de rest, het wordt toch een beetje zweren. Het volstaat te zeggen: ik sterf veel. Maar ik word beter en ik doe het beter, dat is het belangrijke punt. Elke run, ik zoek iets anders uit. Ik trainen bijvoorbeeld hoe een vijand vecht, of ik kom een beetje verder in het uitzoeken van toverstokken. Ze zijn de sleutel. Ze zijn om te beginnen niet te ontcijferen, en je zult nieuwe vinden en NOITA zal vragen of je ze wilt ruilen, en je zult zijn zoals, eh, ik weet het niet?

Maar die GobbledyGook -statistieken zullen zinvol beginnen te zijn, dat beloof ik, en je zult te weten komen wat de spreuken in de toverstokken doen. En als je dat doet, en wanneer je de toverstokken op jouw manier bewerkt, de spreuken erin ruilt, de buffs wijzigt, begint het te klikken. Dat is wanneer je begint met het maken van toverstokken een beetje zoals hoe je in andere spellen geweren zou zijn. Denk aan ze op die manier. Ik heb een aantal fantastische machinegeweerstokken en een paar shotgun-types gehad. En ik heb een aantal zeer bizarre toverstokken gehad met spreuken die ik nog niet helemaal begrijp. De lijst met spreuken waarmee ik ze kan laden, lijkt eindeloos.

Dit wil zeggen niet dat ik sinds het begin van een soepele opwaartse curve van succes heb genoten, omdat ik dat niet heb gedaan. Noita doodt me nu zonder pardon als voorheen, en tussen elke spannende run van 20 minuten zijn er een paar drie minuten durende runs waar ik nergens heen krijg. Het is onvoorspelbaar. NOITA houdt zich niet aan enig patroon, niet echt. Het enige dat u er zeker van kunt zijn, is dat het moeilijker wordt naarmate je dieper gaat. Anders kan de procedureel geworpen tondeldoos van ingrediënten – van vuur en gif en explosieven – op een aantal manieren op elk aantal manieren omhoog gaan, hetzij door je doen of een vijand, of gewoon door toeval. Het is geweldig om te kijken en gevaarlijk om te spelen.

Maar volhardend tegen de verwachting in is het punt van NOITA. Die vele doden worden gevechtslittekens op een harde weg naar de overwinning. Ik heb nog geen game gespeeld. Ik bedoel, ik heb Roguelikes gespeeld, er is een flink aantal dit jaar eigenlijk, maar geen enkele zo blijkbaar strak. Noita geeft niets gemakkelijk weg. Er is geen XP -systeem om de volgende keer nieuw speelgoed te ontgrendelen, dus elke keer begin je helemaal opnieuw. Er is niet eens een indicatie wat je in het spel probeert te doen. Ik weet het nog steeds niet. Ik denk dat ik probeer zo ver mogelijk naar beneden te komen, omdat ik daarop heb gescoord als ik sterf, maar ik weet het niet. Ik weet ook niet wat een ‘overwinning’ zou kunnen zijn. Moet ik iets doden? Moet ik iets bereiken? Ik weet het niet, maar er is een score voor als ik sterf.

Strak fisted is misschien niet het juiste woord, nu denk ik erover na, want door niets weg te geven, laat NOITA alles – alle mogelijkheden – op tafel. Door me niet te vertellen wat ik moet doen, vertelt het me dat ik alles kan doen. Door me niet te vertellen waar ik heen moet, vertelt het me dat ik overal kan gaan. Er kunnen nog een paar gebieden zijn om te zien, er kunnen er veel zijn. Ik weet het niet. Ik heb geen idee wat de grenzen van Noïta zouden kunnen zijn. En ik vind dat enorm opwindend.
Ik hoef mezelf niet meer te dwingen om te spelen, ik ben teruggetrokken. Ik voel me comfortabel in de lus van vallen en opstaan. Ik heb theorieën die ik wil proberen, combo’s die ik hoop te halen. En ik heb nu een vermoeden van wat er wacht. Ik heb iets een glimp gemaakt nadat ik de teleportitis -perk had gekozen en op de rit van mijn leven ging. Het maakte me ergens willekeurig teleporteren elke keer als ik schade aannam, en gezien hoe vaak ik schade opnam – niet alleen door vijanden maar geleidelijk branden en vergiftiging – ik heb heel veel teleporteerd. Ik was helemaal weg Controle. Het was alles wat ik kon doen om vol te houden, maar dat deed ik, en in een vervaging van sprongen heb ik een glimp van plaatsen die ik nog nooit ben geweest. Het was totale chaos. Het was NOITA.

Je zou het moeten spelen. Als je durft.